دامن دريا
با بخار نفسهايم صدايت مي‌زنم
در زمستان يخ‌زدهی كابل
خيابان‌ها را يكييكي مي‌شمارم
مانند تاكسي‌هاي سِمِج
به هرسو سرك مي‌كشم
باد صدايم را به دوردست‌ها مي‌برد
به دريا، به رودخانه، به ماه
پرندهگان اندوهم را كوچ مي‌دهند
آواز‌هاي حزين چوپانان عاشق
فرايم مي‌خوانند
تو آنجايي
دستهايم را تا آسمان بالا مي‌برم
ماه را مي‌چينم
به موهايت دخيل مي‌بندم
چوپانان به تماشا مي‌آيند
باد صدايم را به دوردست‌ها مي‌برد
به كوهستان‌هاي برف‌گير بابا
به مجسمهی حضرت بودا
به دختران ژوليدهموي بلخ و باميان
كه از چشمه برمي‌گردند
.نامت در جهان پخش مي‌شود
نارم كه مي‌نشيني
دريا دامنش را جمع مي‌كند
ماهي‌ها به دور پاهايت حلقه مي‌زنند
تو پاهايت را در آب تكان مي‌دهي
ماه پاهايت را در آغوش مي‌گيرد
زمين جاذبهاش را به تو مي‌بخشد
جذر و مد دريا شروع مي‌شود
من اما كلمات را به ديدارت مي‌فرستم
واژه‌ها در آغوشت مي‌گيرند
شعر مي‌شوند
و در من جريان مي‌يابند
اما تو با انگشتاني كه بوي سیگار مي‌دهند
به صورت جهان، خط مورب مي‌كشي
جهان در من به پايان مي‌رسد
تنها كلاغاني نشسته بر شانه‌هايم
.آواز مي‌خوانند
Outskirt of the Sea
with the steam of my breath I call you
in Kabul’s frozen winter
counting the avenues one by one
like stubborn taxis
which spy in every direction
the wind carries my voice far-away
to sea, to river, to moon
birds scatter my sorrow.
sad melodies of shepherds in love
back and forth they call to me
you are there
I raise my hands up to the sky
I pluck the moon
I tie it up inside your hair
the shepherds come to watch
wind carries my voice far-away —
to the snowy mountains of Baba
to the holy statue of Buddha
to the tangled-haired girls of Balkh and Bamiyan
who are returning from stream
— your name broadcasts to the world.
when you sit beside me
the sea gathers up its skirt
fish circle around your legs
you move your legs
the moon embraces your legs
the earth is donating its attraction to you
the ebb and flow of the sea begins
but I send my words to greet you
words embrace me
become poems
and flow inside me
but you with fingers that smell of cigarettes
draw diagonal lines on the face of the world,
the world ends in me
only crows that sit on my shoulders sing
Translated from Persian by Andrea Guttormsen Wetzler. Guttormsen Wetzler is a student at Boston University studying Comparative Literature with a minor in Persian Cultural Studies.
If you liked this poem and would like to help more writers like this publish their work, please consider supporting our writers and artists by becoming a member HERE.
